Realizacja planu głodowego przez III rzesze

W czerwcu 1941 roju wojska niemieckie rozpoczęły atak na ZSRR, opanowując w kilka miesięcy rozległe tereny tego państwa. Zgodnie z założeniami planu głodowego, większa część żywności była konfiskowana, ludność pozostawała bez żadnych zapasów na zbliżającą się zimę. Czasem pozostawiano tylko minimum, które miało wystarczyć na przeżycie ciężkiego okresu, choć zamiar niemiecki był wręcz odwrotny, chcieli oni skazać ludność ZSRR na śmierć głodową. Pod czas surowej zimy śmierć poniosło miliony niewinnych ludzi, natomiast wszelkie pożywienie trafiało do wojska jak i osób cywilnych III Rzeszy. Plan głodowy był tez jednym z czynników, dla których Adolf Hitler zaprzestał chęci szturmu na Moskwę i Leningrad, po prostu atak zastąpił skazywaniem ludzi na pewną śmierć głodową. W przypadku Moskwy plan ten nie powiódł się do końca, niestety okupowany Leningrad odcięty od dostaw żywności ponad dziewięćset dni poniósł klęskę, w wyniku głodu zmarło około milion jego mieszkańców. Niestety plan głodowy odbił się w dużym stopniu tez na radzieckich jeńcach wojennych, gdyż jeszcze przed wybuchem zamieszek Niemcy wydali rozporządzenie by jeńcy dostawali mniej jedzenia i gorszego gatunkowo. Mniejsza ilość wartości odżywczych spowodowała spustoszenia w organizmach i w rezultacie śmierć. W jenieckich obozach zaistniał problem kanibalizmu. Mimo wielkich planów III Rzeszy plan głodowy nie miał takiego zasięgu jak wcześniej przypuszczano. Lata niedostatku spowodowały, iż ludność ZSRR nauczyła się gromadzić pożywienie i skutecznie je ukrywać przed czujnym okiem wojsk niemieckich.

Porażka poniesiona przez Francję zmusiła do przeniesienia polskiego rządu na terytorium Angielskie, do Londynu. Wszystkie oddziały zostały ewakuowane i dopiero tam przystąpiono do odbudowy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W walce powietrznej o Wielką Brytanię udział wzięło wielu polskich lotników, którzy z początku walczyli w brytyjskich eskadrach, a dopiero później jako dywizjony polskie. Nad Anglia udało zestrzelić się ponad tysiąc siedemset samolotów wroga, w tym oczywiście jest duża zasługa polski, która ma na swoim koncie ponad dwieście udanych akcji na wroga. Po klęsce Francji i przeniesieniu się rządu polskiego do Londynu, na bazie ewakuowanych do Anglii oddziałów, ponownie przystąpiono do tworzenia Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W bitwie o Anglię pochwały należą się także polskim kryptologom, którzy jeszcze prze rozpoczęciem działań wojennych udało się złamać tajny kod niemieckiej maszyny szyfrowej „Enigma”, dzięki której były wysyłane rozkazy Göringa. Były one błyskawicznie rozszyfrowywane i przekazywane do jednostek, co umożliwiło skuteczna obronę. Pozwoliło to wyprzedzić zamiary wroga i udaremnić ataki. Wkład Polski włożony w obronę Anglii był bardzo duży i przede wszystkim skuteczny.

Atak wojsk słowackich zjednoczonych z armią Hitlera przyniósł straty nie tylko dla naszego kraju. W zaciętej bitwie śmierć poniosło około osiemnastu słowackich żołnierzy natomiast około pięćdziesięciu zostało rannych. Straty były także wśród sprzętu, udało się zestrzelić dwa myśliwce, ucierpiał tez samochód pancerny. Nie są to wielkie straty w obliczu wydarzeń, jakie miały miejsce na ziemiach polskich. Sojusz zawarty pomiędzy Niemcami a naszymi sąsiadami został im wynagrodzony. W specjalnym podziękowaniu sam Hitler złożył szczere gratulacje prezydentowi Słowackiej Republiki, odznaczając także zarówno dowódcę arami jak i dygnitarzy zasłużonych niemieckimi Żelaznymi Krzyżami. W odpowiedzi Słowackie władze złożyły podziękowania, stwierdzając, iż działały w słusznej sprawie, dziękując tym samym za to, co Niemcy zrobili dla całego ich kraju. Konflikt pomiędzy Polską a Słowacją trwał już wcześniej, państwa spierały się terytorium, zapewne, dlatego też Słowacja licząc na szybki odzysk ziem zdecydowała się na taki sojusz.

Klęska wojsk polskich w starciu z Niemcami

Jeszcze przed rozpoczęciem II Wojny Światowej, Polacy zdawali sobie sprawę i w starciu z niemieckimi wojskami nie wyjadą na zwycięskiej pozycji. Na pomoc miały przyjść oddziały wielkiej Brytanii i Francji, lecz niestety na ratunek było już na późno gdyż Niemieckie wojska uderzyły z zaskoczenia. Powodem klęski była też zła organizacja wojsk Polskich, zbyt mała ilość sprzętu, przewaga liczebna wroga oraz wiele innych niedomówień. Dodatkowo sojusznikami Niemiec była Słowacja, jej położenie geograficzne sprzyjało atakom, gdyż żołnierze naszego kraju nie byli w stanie prowadzić skutecznej obrony na tak długim odcinku granicznym. Przeciw Polsce występowało więcej państw, które nie chciały dopuścić by nasz kraj rósł w potęgę, dlatego samodzielne prowadzenie takiej krwawych walk było z góry skazane na porażkę.

W marcu 1939 roku, zanim jeszcze armia Wehrmachtu wkroczyła do Czech ogłoszona została deklaracja niepodległości Słowacji, kraju, który został utworzonej z upadającej Czechosłowackiej Republiki, w rzeczywistości była ona tylko politycznym zagraniem. Państwo to było silnie powiązane z niemieckimi faszystami, znajdowało się tez pod dużym wpływem Hitlera, który jak wiadomo miał dość fanatyczne upodobania. Więzy te dotyczyła zarówno polityki jak i gospodarki. Hitler tak manipulował Słowacją by była mu całkowicie podległa i w razie konieczności stanęła po jego stronie. Po wybuchu wojny słowaccy żołnierze stanęli u boku nazistów. Dzielnie pod dowództwem Hitlera ruszyła do ataku na nasz kraj. Niestety więzy, jakie zostały zawiązane między Słowacją a Niemcami dotyczyły nawet zbrojnego ataku. Słowacja nie zważając na nic ruszyła do walki ze swym sąsiadem.

Panowanie Hitlera w europie

Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera w całej Europie zapanował niepokój. Jednym z celów, jakie ten przywódca sobie wytyczył było podbicie naszego kraju. Pierwotne plany nie zakładały jednak zbrojnego ataku na Polskę, władze niemieckie chciały jedynie zabezpieczyć się politycznie i militarnie przed ostateczną rozgrywką z zachodem, Hitler chciał zdobyć także dogodną pozycje na przyszły atak na Związek Radziecki. Według niego nasz kraj miał być państwem, z którym można dojść do porozumienia. W 1934 roku ona te narody podpisały pakt o nieagresji, wtedy też współpraca niejednokrotnie była podejmowana. Jednak pojawił się problem, gdyż Hitler miał obawy czy Polska będzie chciał wspierać Niemcy podczas najazdu na ZSRR. Jego lęk był uzasadniony, po wybraniu protektoratu Moraw i Czech II Rzeczpospolita stanęła w obliczu niebezpieczeństwa aż z trzech stron. Pomimo takich realnych gróźb, nasz kraj nie dał się zastraszyć, rozpoczęły się poszukiwania sojuszników, którzy w razie zbrojnego ataku udzieliliby pomocy.